BITTERNESS FROM UZZAP

Bakit kaya binabalot na naman ng kalungkutan ang buo kong katawan? Palagi na lang ako malungkot ngayon, lagi na lang ako bitter? Gawa na naman siguro ng Uzzap. Kapag lagi ako nag-u-Uzzap madalas ako nagiging malungkot. Madami nga ako nakikilala kaso mga wala naman silang kwenta. Tnt. Makikipagfriends sa una, pero 'di din nagtatagal, may mga tumatagal din pero malalayo naman sila sa'kin. May mga nakaka-chat din ako na malalapit lang, kaso mga maiilap naman, 'di ko na talaga maintindihan. Matagal ko nang nararamdaman na may malaking kulang sa buhay ko, marami akong kaibigan, old and new, mga classmates at schoolmates ko dati, mga classmates at schoolmates ko ngayon, mga tropa ko nung highschool, tropa ko ngayong college, co-crews ko sa McDo, txtfriends, chatfriends, kasamahan sa simbahan at mga iba ko pang kaibigan, madami akong kaibigan, pero isang tao lang ang wala sa akin, bakit feeling ko napakalaking pagkukulang nun sa buhay ko? Iba kasi ang pagmamahal ng mga kaibigan kesa sa pagmamahal ng isang taong tunay na nagbibigay ng pagmamahal. Mas matimbang ba talaga ang pagmamahal ng isang syota kesa sa pagmamahal ng hundreds of friends ko? 'Yun kasi ang nararamdaman ko. Bitter ako, bitter! Lagi na lang ako bitter. Kahit sa mga rooms sa Uzzap, may makilala lang ako na iba, nahuhulog na kaagad ang loob ko, gusto ko bigyan nya lagi ako ng pansin, gusto ko kausapin nya ako lagi, ayokong nakikipaglandian sya sa iba, ayokong ini-snob nya ako, bakit ba ako ganun? Nasasaktan ako kapag nalaman kong may ka-on pala sya sa room, kung tutuusin 'di ko pa nga sya nakikita. Haist. Ayoko ng ganitong pag-iisip. 'Di ako maka-get over kaagad. Nagseselos ako ng wala sa lugar, nagseselos ng walang dahilan. Ayoko na, ayoko nang bumalik dun. Gusto ko na maging busy sa iba. Kung may tutulong lang sana sa akin. Ipakita ko mang malungkot ako, at tutulungan nya daw ako kung may problema ako, leche! E ikaw nga ang dahilan ng kalungkutan ko, pano mo naman ako matutulungan?