MABUHAY ANG HARI NG MGA JUDIO! (JON O'THANDY'S 4TH ANNIVERSARY)

Good Friday – Sa Gulod kami nag-lunch, nakaugalian na naming buong pamilya (Manangkil, mother side) ang magtanghalian ng sabay-sabay ang buong pamilya. Kumpleto naman ang magkakapatid, may ilang mga pinsan ko nga lang ang wala. Balatong at Pritong Galunggong ang ulam, bagamat bawal ang karne ngayon, with Fresh Watermelon, Singkamas with Alamang at Halo-Halo ang aming pinag-salu-saluhan, nakakalaki ng tiyan. Ang sabi nga ni Nanay, kahit anuman ang nakahaing pagkain, kaunti man o sobrang dami, basta't kumpleto ang lahat ay tunay na masaya.

Umuwi na din ako kaagad at nag-prepare para sa misa ng 3 PM, pagdating ko sa simbahan, kumpleto na kami, nag-pray over para maging successful ang gagawin naming Speech Choir tungkol sa Passion and Death of Our Lord. Hindi mawala ang kaba sa amin, pero alam namin na kaya namin ito magampanan lahat. Sa una ay parang napapailing at ngisi si Sister Susan, ang aming mentor, pero sa bandang huli ay bumabawi naman kami, gumaganda ang aming pagsasalaysay. Medyo pumalpak nga lang kami sa “Mabuhay ang Hari ng mga Judio!” pero maayos naman, pagdating sa “Ipako sa Krus!” nakakapanindig balahibo sa totoo lang. Natapos din, hindi ako masyadong bumilib sa aming sabayang pagbigkas, pero madami naman ang nag-komento na maayos naman, may ilan din daw ang naiyak.

Pagpapahalik na sa krus, ilang taon ko na ba ulit ito ginagawa? Ang magbiro na instead na sa krus humalik ay kung pwede sa sakristan na may hawak ng krus humalik? Toink. Malaking krus ang pinahahalik ngayon, at syempre hindi mawawala si (“JD”) sa mga may hawak ng krus. Naalala ko tuloy before nung bago ko palang sya naging crush, 2009 pa 'yun, Biyerne Santo din, kaya every Biyernes Santo at nagpapahalik ng krus ay naaalala ko ang pagka-crush ko sakanya, bata pa sya noon, at ngayon after 4 years ganoon pa din sya, walang pinagbago, crush ko pa din sya. Toink. At eto pa, may nadagdag? Actually, noon ko pa sya nakikita everytime na nagseserve ako, si “NJ” crush ko na din sya, and gagawin ko ulit Biyernes Santo ang date ng pagka-crush ko sakanya. Oh di ba. Toink, haay, bakit ba ako ganito?? Nalulungkot tuloy ako habang palihim ko sya, I mean, silang pinagmamasdan, kasi mamimiss ko ito, next year na ulit ito mangyayari.

After ng pagpapahalik sa krus, ay sinundan na ng prusisyon, sama-sama ulit kami, sa gitna ng karo ng Maria Magdalena at Birheng Dolorosa kami nakatanod, ambilis ng naging Prusisyon, ewan ko ba, ang bibilis maglakad ng mga tao. Maging sa pabalik, natatawa nalang ako dahil nananakbo kaming mga nasa dulo ng prusisyon, kasi naiiwan na kami, tawa ako ng tawa, kapag nakikita kong nananakbo ang mga tao sa harap ng karo ni Birhen Dolorosa ay pinapatakbo ko din ang mga tao sa uanahan at nagtatakbuhan kami lahat, naging jogging na tuloy ang prusisyon. Ito ang prusisyon na hindi ko naramdaman ang sakit ng paa ko at pagkainip, kasi maagang natapos.

Nakaka-miss tuloy, mami-miss ko ang mga gawaing ganito.